នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥ ឌុច
បានក្លាយទៅជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកគណិតវិទ្យា ហើយមួយរយៈក្រោយមក
គាត់ត្រូវបានចោទថាបានចូលរួមជាមួយបក្សកុម្មុយនីស្ត។
គាត់ត្រូវប៉ូលីសរបស់សម្តេច សីហនុ ចាប់ខ្លួនក្នុងឆ្នាំ១៩៦៨
ប៉ុន្តែត្រូវបានដោះលែងឲ្យមានសេរីភាពវិញនៅពេលរដ្ឋប្រហារទម្លាក់
សម្តេចសីហនុនៅឆ្នាំ១៩៧០។ ពីខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៧១ ដល់ខែមករា
ឆ្នាំ១៩៧៥ ឌុច ត្រូវ បានចោទថាមានតួនាទីជា ប្រធានការិយាល័យទី១៣ ឬ
ម-១៣ (គឺជាមន្ទីរសន្តិសុខមួយទៀតរបស់បក្សកុម្មុយនីស្តកម្ពុជា
មានទីតាំងនៅភាគខាងជើងទីក្រុងភ្នំពេញ)។ ឌុច
បន្តរស់នៅជាមួយខ្មែរក្រហមរហូតដល់ដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០
ទើបគាត់ត្រឡប់មកធ្វើជាគ្រូបង្រៀនវិញ។
បន្ទាប់ពីមរណភាពរបស់ប្រពន្ធគាត់ដោយសារអំពើប្លន់នៅឆ្នាំ១៩៩៥
ឌុច បានប្តូរមកកាន់សាសនាគ្រិស្ត
និងបានផ្លាស់ទៅរស់នៅស្រុកសំឡូត
រហូតដល់ពេលដែលគាត់ត្រូវបានប្រទះឃើញដោយអ្នកសារព័ត៌មានមួយរូប
ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៩។ បន្ទាប់មក ឌុច
ត្រូវបានចាប់ខ្លួនដោយកងទ័ពកម្ពុជា។
ឈ្មោះក្រៅ | ឌុច |
ថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើត | November 17, 1942 |
ទីកន្លែងកំណើត | ភូមិពៅវើយ ឃុំពាមបាង ស្រុកស្ទោង ខេត្តកំពង់ធំ |
ថ្ងៃចាប់ខ្លួន | July 31 2007 |
មេធាវីការពារក្តី | លោក ការ សាវុត្ថ (មេធាវីជាតិ) និងលោក កង រិទ្ធារី (មេធាវីជាតិ) |
មុខតំណែងក្នុងសម័យកម្ពុជាប្រជាធិប្បតេយ្យ | ជាអនុលេខា បន្ទាប់មកជាលេខាគណៈកម្មាធិការមន្ទីរ ស-២១ (មន្ទីរសន្តិបាលដែល ត្រូវបានស្គាល់ជាទូទៅថា គុកទួលស្លែង) |
ស្ថានភាពករណី | អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានផ្តន្ទាទោស ឌុច កាលថ្ងៃសុក្រ ទី៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១២ ឲ្យជាប់ពន្ធនាគារអស់មួយជីវិត។ សេចក្តីសម្រេចចិត្តនេះគឺជាសេចក្តីសម្រេចចុងក្រោយនិងបិទផ្លូវតវ៉ា។ អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានបដិសេធសាលក្រមរបស់អង្គជំនុំជម្រះ សាលាដំបូង ដែលប្រកាសកាលពីថ្ងៃទី ២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១០ និងដោយមតិភាគច្រើនលើសលុប ក៏បានបដិសេធចោលសេចក្តីសម្រេចរបស់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង ដែលកាត់បន្ថយរយៈពេល៥ឆ្នាំ ជាសំណងចំពោះការជាប់ឃុំឃាំងដោយខុសច្បាប់នៅមន្ទីរឃុំឃាំង របស់តុលាការយោធា ចន្លោះពីថ្ងៃទី ១០ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៩ ដល់ថ្ងៃទី ៣០ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៧។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើសវនាការបឋមនៅថ្ងៃទី១៧ និង១៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៩ ការជំនុំជម្រះលើអង្គសេចក្តីត្រូវបានចាប់ផ្តើមធ្វើឡើងនៅថ្ងៃ ទី៣០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០០៩។ ការជំនុំជម្រះ ឌុច បានបញ្ចប់នៅថ្ងៃទី២៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៩។ ក្នុងរយៈពេលជំនុំជម្រះចំនួន៧៧ថ្ងៃ មានសាក្សីជាអ្នកជំនាញចំនួន៩នាក់ សាក្សីផ្តល់សក្ខីកម្មទាក់ទង នឹងអង្គហេតុចំនួន១៧នាក់ សាក្សីផ្តល់សក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងអត្តចរិតចំនួន៧នាក់ និងដើមបណ្តឹង រដ្ឋប្បវេណីចំនួន២២នាក់ បានឡើងបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង។ សាធារណជនចំនួនជាង ៣១.០០០នាក់ បានតាមដានដំណើរការនីតិវិធីនេះដោយផ្ទាល់នៅសាលសវនាការ។ នៅថ្ងៃទី២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១០ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានដាក់ទោស កាំង ហ្កេកអ៊ាវ និងផ្តន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេល៣៥ឆ្នាំ។ ទោសនេះត្រូវបានកាត់បន្ថយរយៈពេល៥ឆ្នាំ ជាសំណងចំពោះការឃុំខ្លួនគាត់ខុសនីតិវិធីច្បាប់ដោយតុលាការយោធា កម្ពុជា ពីថ្ងៃទី១០ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៩ ដល់ថ្ងៃទី៣០ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៧។ ជនត្រូវចោទក៏ទទួលបាននូវការទទួលស្គាល់នូវរយៈពេលឃុំខ្លួននៅ ក្រោមសមត្ថកិច្ចរបស់តុលាការយោធាកម្ពុជា និងរយៈពេលឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្ននៅក្រោមសមត្ថកិច្ចរបស់ អ.វ.ត.ក។ ជនត្រូវចោទ និងសហព្រះរាជអាជ្ញា បានប្តឹងសាទុក្ខទៅអង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូល ជំទាស់ទៅនឹងសាលក្រមរបស់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីមួយចំនួនក៏បានប្តឹងសាទុក្ខប្រឆាំងនឹង សេចក្តីសម្រេចរបស់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងពាក់ព័ន្ធទៅនឹងសំណង ផ្លូវចិត្តនិងការបដិសេធភាពអាចទទួលយកបាននៃពាក្យសុំធ្វើជាដើម បណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី។ អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានបើកសវនាការសាធារណៈទៅលើបណ្តឹង សាទុក្ខ ប្រឆាំងនឹងសាលក្រមរបស់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងក្នុងសំណុំរឿង ០០១ នៅសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃខែមីនា ឆ្នាំ២០១១។ អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានប្រកាសសាលដីកាសង្ខេបនៅថ្ងៃទី៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១២។ |
ចំណុចចោទប្រកាន់ |
នៅក្នុងសាលក្រមថ្ងៃទី២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១០
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង
ដែលត្រូវបានអង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលទទួលស្គាល់មួយផ្នែកនិងធ្វើ
វិសោធនកម្មមួយផ្នែក នៅថ្ងៃទី៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១២ ឌុច
មានទោសទៅតាមមាត្រាទី៥ ទី៦ និងទី២៩(ថ្មី)
នៃច្បាប់អង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា (អ.វ.ត.ក)
ចំពោះបទល្មើសទាំងប៉ុន្មានខាងក្រោម ដែលត្រូវបាន
ប្រព្រឹត្តនៅទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងទឹកដីនៃប្រទេសកម្ពុជា ចន្លោះពីថ្ងៃទី១៧
ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ថ្ងៃទី៦ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩៖
ឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងនឹងមនុស្សជាតិ ៖
|